στην βιτρινα

Αξια ν' αγαπας οτι τραβας ξοπισω σου κι οτι αφηνεις 
να σου προσκολλαται , σαν κολυμπας στα εσω δακρυα σου

παλευοντας να μην πνιγεις , στην μαχη με τον Χρονο

αρκει να 'χεις την δυναμη , αρμονικα σαν πλεεις

ν' απαγκιστρωνεις θαρρετα , τα βαρη της ψυχης σου

…
η παλι ερμε , σαν θορρεις το μεγαλοπνοο σου

απαξιωτικα κοιταζοντας σκαφτια , που σαν σκουληκι

λαγουμια ανοιγει κατωθεν του δεντρου της ζωη μας

φιλωντας τες , για ποτισμα , τις ριζες της ψυχης σου
...

Νιωσε καλυτερα για σε τους λαστιχενιους ηχους

εκεινα τα χτυπηματα της σφυρας σ' αποκολλανε

- που εσυ νομιζεις της ζωης - παντα καθως σ' ανοιγουν

να 'χουν να σ' επιδειξουνε μετα την σμιλεψη σου

μεσα απ' τους κυκλους τους σωστους, για να μπεις

στην βιτρινα…