ο εαυτος μου υποθετω

Οποιο ταξιδι και να κανω στην ζωη μου

παντα σε 'κεινο 'κει ξαναγυρνω

σαν σταυροποδι στης Καλντερας τον γκρεμο

χαζευα τα πουλια στο δειλι , μεχρι που μαυρα αναγγελουν...

Το Φως εχαθει!...

το Σκοτος εθεαθει!

κι οσο τα σχηματα τριγυρω καμπυλωνουν

τοτε τραβω το προς τα μεσα μου ταξιδι

κι ουτε πια θαλασσα η γη να χαιρετα

οσα απο παιδι κρυμμενα εχω στην μνημη

τα προσπερνω με το κεφαλι χαμηλα ,
για να μην χασω τα πολυτιμα τα ιχνη...

Μα οταν θα 'χεις μεινει μονος

χωρις τ' αχναρια των μελετητων

μες το αφυλαχτο σκοταδι των τρελων

σαν συναντησεις το ειδωλο σου , ειναι γονος

-Ο εαυτος μου υποθετω , να του πεις...

κι οσο πια προχωρας νιωθεις το χαδι

σαν πλησιαζεις της πνοη Του τον ρυθμο

αξαφνα , χανεται γυρω σου το σκοταδι
σαν δεις

μορφη που υπταται επανω στον γκρεμο

-Ο εαυτος μου υποθετω , να του πεις!

αξιωμα

Για το αξιωμα ειχε πραξει αναξια
και για τις Πολεις και για την Kορη του Φοινικα

δεν λησμονιεται η κλεπτοκρατια τους ,

μα πως δολοφονεις θεσμους
για τα ανόσια που Υπερβόρειοι επιβαλλουν

Ξεμειναμε οι μυριοι Ξενοφωντα!

με τους μεσαζοντες που εσταλθησαν ,

υποπτα μεταφεροντας τις αποψεις μας
Γιατι απ' ολους πιο πολυ οι Ελληνες

- που θα ασκησουν πανω τους εξουσια -
τους λειψους στο μυαλο φοβουνται

και τους ξενοφερτους τραπεζιτες...

μια μαχαιρια

Μια μαχαιρια υπαρχει στη ζωη που ολοι φοβούνται

αυτή που πνιγεις τον Θεο σου με τα δυο σου
τα χερια

και μετανιώνεις γιατι δεν γνωρισες γυναικα
Γλωσσα μαχαιρι που φτυνει τις συλλαβες
που ποτε σου μην ακουσεις
Γιατι από εκεινη την στιγμη το κουβαλας μεσα σου
σαν νεκρος περιφερεσαι  ,  νεκροζωντανος          

σε βαφτιζει η μαχαιρια κι ολοι νεκροι τριγυρω
Οι Μοιρες κλαινε όταν προσταζουν να ζεις

τις τριγμες του σκοτους 

που κατρακυλα εμπρος σου  κι αν το πατας

μην σβηνεις τη φωτια  μεσα σου κι ευχησου

στους ζωντανους

Να'χουν προσκεφαλο Χαρα κι Αγαπη

της φωτιας μα και της σιωπης

της αρρώστιας μα και της ντροπης

αν θες ακους , μα παλι
δακρυα αγγιζεις...

μα ελα στα συγκαλα σου!

τωρα που δεν το'μαθε κανεις