στην βιτρινα

Αξια ν' αγαπας οτι τραβας ξοπισω σου κι οτι αφηνεις 
να σου προσκολλαται , σαν κολυμπας στα εσω δακρυα σου

παλευοντας να μην πνιγεις , στην μαχη με τον Χρονο

αρκει να 'χεις την δυναμη , αρμονικα σαν πλεεις

ν' απαγκιστρωνεις θαρρετα , τα βαρη της ψυχης σου

…
η παλι ερμε , σαν θορρεις το μεγαλοπνοο σου

απαξιωτικα κοιταζοντας σκαφτια , που σαν σκουληκι

λαγουμια ανοιγει κατωθεν του δεντρου της ζωη μας

φιλωντας τες , για ποτισμα , τις ριζες της ψυχης σου
...

Νιωσε καλυτερα για σε τους λαστιχενιους ηχους

εκεινα τα χτυπηματα της σφυρας σ' αποκολλανε

- που εσυ νομιζεις της ζωης - παντα καθως σ' ανοιγουν

να 'χουν να σ' επιδειξουνε μετα την σμιλεψη σου

μεσα απ' τους κυκλους τους σωστους, για να μπεις

στην βιτρινα…

αιθεροβαμων

Η αμαξα μου καλπαζει διπλα στο δεντρο της Ζωης
που πανω του κουρνιαζουν μαυροπουλια , κι ολο ρωτανε
για 'κεινο το φαντασμα που σερνεται πιο κει...
Στο καρουζελ του Εσταυρωμενου , τα παιδια , γελουν και πεφτουνε
στα μαλακα , πανω στους χιονισμενους ταφους τους…
Γυμνες ψυχες , αφθαρτες ακομα  , σαν η ματια Του προσπαθει
να μην λαθεψει τον δρομο τους...
Τ' ονειρο πραγματοποιείται και προδιδοντας το
αυτο μου τραγουδουνε τα πουλια κι ο Ερωτας κρυφοκοιτα
σαν η Αγαπη καρτερα ν' αντηχησει...
Αυτο εξηγω στο φαντασμα που ακολουθει , σ' αυτο που ξυπνησες μεσα μου
ζεμενος στην αμαξα μου . ζεμενο για παντα μαζι...
Κοιτα μου λει ... κοιτα καθαρα , δεν ειμαι μονο , κοιτα και τους αλλους...
το βρισκω ανεδαφικο αυτο που σου  συμβαινει , δεν θα 'τανε καλυτερα να ζεψεις
ολους εμας , με μιας και 'συ επιτελους να βρεις χρονο να φυτεψεις
τα λουλουδια του χειμωνα;
Γι' αυτο και 'γω πια τ' ακολουθω , με πανε οπου θελουν κι οπου θελω
κι αν περπαταμε πανω απ' το νερο , δεν εχει πια να κανει με ποταμι η πελαγο
μια κι ολα βρισκουνε την θεση τους , σαν κοιτας την προθεση των λουλουδιων
να ομορφαινουν πανω σου...