Δεν είμαι 'γω τ' αγκυροβολι τους...
Μια σημαδουρα σπασμενη η υπαρξη μου
σαν πλησιαζεις σ' επικινδυνα νερα
μπορεις να δεσεις - στα συντρίμμια μου επανω -
μια και η καδενα από κατω , αγκυρα κρυβει
για παντα βυθισμενη στην εσω θαλασσα
μεχρι η σκουρια να μ' απελευθερωσει...
Να μην φοβάσαι σαν ο καιρος αλλαζει
καθως γεμιζει το φεγγαρι
κι αν είναι η σειρα του ανεμου να θεριεψει
το δεσιμο να κοιτας και να 'ναι όλα αλαργα
ισα με τη σκεψη σου , εκεινηνε που σε κρατα ζεστα
και ζωντανα μεχρι να γλυκανουνε οι νυχτες
Να μην περιμενεις , ουτε τον χρονο να επιστρεψει
ουτε τον θανατο η αυτή την γαμημενη την κυβερνηση που σε πνιγει
σωζοντας σε , μην καρτερας κανενανε , κινεισαι απ' τα εσω ρευματα σου
και ξερεις ...καλυτερα να σε τραβουν εξωγενης παραγοντες στο ποστο
παρα να παραμενεις οικειοθελως στασημος
Δεν είμαι 'γω τ' αραξοβολι τους ...
