ανακληση

Στην χαιτη των κυματων ισορροπει η ζωη

εξω από τα κοιμητήρια με τις ροζ ζακέτες
σαν ξεπουλιέται τις Κυριακες...

Στην κοψη του χιλιομετρου του

επομενου σαν πωλητης , στην κουραση του εργατη καθως λυγα στο γυρισμα

ακομα μιας σελίδας

σ' εκεινη την ζωγραφια

που σου πηρε τα μυαλα
και περιμενει...

στο φτερο που υπερβαρο καθησε

κι εσπασε

την πλαστιγγα...

στο σχοινι του σχοινοβατη σαν περπατιεται
στην Θυμηση
σαν μπαλαντζαρει τον θανατο και τον νικα.