Ενα
ονειρο με τυρανναει
στον
κηπο μου το κυνηγω , σαν προσπαθω να
θυμηθω
στην
θεα του τι με ποναει
Το
χρωμα του πορτοκαλι , μα δεν μ' αφηνει
μεσα του να δω
στις
ροδιες μου κρυβεται θαρρω
Πατερα!
μου φωναζει και παρακαλει... Ασε με
λευτερο να ζω
γιατι
θα πρεπει να με πραγματωσεις
η
συλληψη μου δεν αρκει να δωσεις , στον
εαυτο σου την χαρα του ποιώ ;
Γι'
αυτο κι εγω οταν σκαλιζω κι αυτο κρεμιεται
απ' την συκια
ζηταω
να μου πει λεξεις κλειδια , σαν
λαχταρα η ψυχη να την ποτιζω
-Στα
χειλη σου να μπλεκω... και
στης
ματιας σου τον βυθο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου