Σπιτι μας , σπιτακι μας και φτωχοκαλυβακι μας!
τραγουδουσε μεσα του καθως ποτιζε τις γλαστρες
και τεντωνε το ναυλον στα παραθυρα
Το κρυο απ' εξω τσουχτερο , παρεα με τις τσουκνιδες
μα το καλυβι το παλιο - σαν φροντισμενο εργαλειο -
εκανε την δουλεια του και με το παραπανω
το βλεπες στα χρονια τους...
Ετσι χωρις αλφαδι το φτιαξε
και μεχρι σημερα ετσι το συντηρει
οσο δεν αλαφιαζεται η καρδια απο τα πραγματα
μα στεκει μεσα του η Αληθεια
- εκει τρυπωνει η Θαλπωρη -
κι ολο συμπονα τους περαστικους
1 σχόλιο:
Κερδίζουν την καρδιά μου τέτοια σπίτια και τέτοιες δοτικές ψυχές, φίλε μου. Όμορφες οι περιγραφές του παλιού σπιτιού, χτισμένου με ανθρωπιά και καλοσύνη.
Καλή σου βδομάδα.
Δημοσίευση σχολίου