Αραιωναν τα μαλλια και τα ονειρα του , επιβιωνε νερωνοντας βοτκα
σε μπουκαλια , αλλαζε καθημερινα , μια κι ιδια η αγαπη τον μεταμορφωνε
το ενδιαφερον του σταματουσε εκει που η ψυχη υπερχειλιζε
κι ολα λυνονταν εκ των εσω , φωτιζονταν οι ουλες γιατρευοντας τα σκοταδια του
πνιγοντας την Επιβεβαιωση σε δακρυα φιλια…
…
Οι γραμμες τριγυρω του δεν ηταν πια πολυπλοκες , ακομα και το φαγητο του
δεν ακολουθουσε τους διασημους σεφ , εκοψε το διαδικτυο για να επελθει ηρεμια
τον κερδισμενο χρονο τον μοιραζε , δινοντας και περνοντας γνωση , τοτε εμαθε
να μαζευει χορτα , στους περιπατους και να νηστευει αληθινα τον καπιταλισμο
…
Ζουσε το μεγαλωμα του εσω-χωρου του , χωρις να στοιβαζει τιποτε πια
αντίθετα επικεντρωνοταν στην αφαιρετικοτητα , αφηνοντας για καλυψη του
την Θεια Συνεργεια σε καθαρους σκοπους , ο αραιωτης…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου