μεταγωγη

Τα νύχια μεγάλωναν απίστευτα γρηγορα
σαν να θελε ο χρονος να πει κατι για το μελλον
γι' αυτο τα 'κοψε στο παρελθον
μαζι με το δεντρο που δαγκανε ο καστορας
σαν θελει να το κόψει κι υστερα να το σκορπισει
σαν το ποτάμι που οταν ξεχύνεται σε χέρσες κοιτες
κι ειναι το πέτρωμα του η ροή...
...
Απο το ραδιοφωνακι του έξυπνου κινητου
άκουγε το νεο μετα-ποστ πανκ κομματι
...
Το φως σαν σκιάζει την ζωη κι αλλαζει
η εκ των πραγμάτων λογικη
καθε λεπτο καθε στιγμη γεμίζει τα κενά σου
σκοταδι παλι διαπερνα,τα σημαντρα του χωρου
κι αντανακλούνε τ' άγγιγμα που δύει την ματια σου
Βροχη γεννά το πεταγμα στην ακρη του γκρεμου σου
η να 'ναι η βουτιά του γερακιού στου χρονου το σβηστηρι
σαν στρέφει ατόφια η ψυχη , μα δίχως πια την μνημη
στ' άκουσμα του πάθους σου , η φλόγα σκυρτα
και λύνεται...