η Περιέργεια καιγόταν απ' την Πεθυμια
γι' αυτο και ντύθηκαν μαζι στον καθρεφτη
κι υστερα φόρεσαν δροσερές λεξεις
να φυγει η κάψα και να δροσεψει...
κι απ' εξω 'κείνο το ψεμα που κουβαλας
ολάκερη ζωη, λέγοντας το καθε τοσο
μεχρι να το πιστέψεις με το στανιο
μια και δεν αρνεισαι την αληθεια του
σαν αναμασας την ψίχα του
κι ηθελημένα γιατρευσαι και γιανεις
τα μεσα σου,ματωνεις σαν απο ερωτα
που ποτε σου δεν ψιθυρισες
για να μενει ζωντανος
κι αυτο ειναι το τελευταιο ψεμα που αρνήθηκα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου