Σταματησα απορημενος...
μα εχοντας απολυτη συνειδησηστ' οριο του χρονου διακοπης των δονησεων του κινητου
που αν δεν ξαναρχιζε σε λιγο
θα κινουσε τους αυτοματους μηχανισμους ελεγχου
την διαδικασια ατυχηματων
τα γεματα ερωτηματικα βλεματα
των χτεσινων συντροφων...
Μα ο καιρος ψυχραινει...
αποθεσα το κλουβι με τις καρδερινες στην αποθηκη
κι ακουσα τον κυνηγο των ορτυκιων
ν' αναρωτιεται φωναχτα...
Να του βαρεσω;
θα το λιωσω!
Να το αφησω;
Δεν το θελω!...
Η τουφεκια δεν ηχησε...
καθως μαζευα τα μαραμενια τζινια
να φυτευτει ο σπορος τους του χρονου...
να δονηθουν τα χρωματα
κι μελισσες να παιξουν...
πριν να κοπουν απ' τα παιδια...
Να "ηχησουν" οι δονησεις
πριν οι δονησεις κινητου να ξαναρχισουν...

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου