Εικοσιεννιά μέρες και μια σύντομη νύχτα

 

Πάσχω από αναρχοαυτόνομο εγωτισμό

με τον Φλεβάρη στις φλέβες μου

κουτσό , να περπάτα σαν μύγα

κουτσή , που ζει εικοσιεννιά μέρες

όσο ένα φεγγάρι να γεμίσει και να σβήσει

στον ξάστερο ουρανό μια τουαλέτας

νησιώτικης , στην άκρη του μαντρότοιχου

με θολωτή σκεπή κι αστρικό παράθυρο

...

Μύρισε το ξύλο που καίγεται τη νύχτα

και μην ψάχνεις να δεις τον καπνό

την χωματερή στην άλλη μεριά του νομού

δεν είναι ανάγκη να ζεις διπλά της

Δεν είμαι δολοφόνος σας , εκτελεστής είμαι

ενστικτωδών εντολών μου , και των μοιρολογίων που μοιράζετε

Χορτάρια και μόνο ονειρεύομαι κάτω από καλώδια υψηλής τάσης

...

Άσε την ψυχή σου λεύτερη και κανένα μην πιστεύεις

μονάχα τη Γη φρόντιζε , τις γλάστρες σου

τις σκέψεις σου πότιζε μ' αγάπη για τον Κανένα

κι ας τα ζιζάνια τους μακριά απ'την ψυχή σου

πέτα τα όλα , ξεριζωσεταα από μέσα σου

καλύτερα γυμνός με τα όνειρά σου ...

Μονάχα τα χέρια που σ' αγγαλιαζουνε με αγάπη

να 'χουν στα δάχτυλα τους κάλους , από την πένα η το στυλιάρι

...

Εικοσιεννιά μέρες

κι ονειρεύομαι την μέρα που οι επιστήμονες

θ' ανακαλύψουν την επιμήκυνση της ζωής

ίσως τότε κάποιος άλλος δει

το φεγγάρι και για δεύτερη φορά

ολόγιομο

στις κληματαριές του απέραντου

...

Η μούρη ενός σκύλου με κοιτά με μάτια λαβυρίνθους

στέκομαι μα προσπερνώ , σε μονοπάτια μπαίνω

στις λάθος στροφές που μοιάζουν γνωστές

με συναντώ , κάποιος λόγος θα υπάρχει

άπειρος σε άπειρα μονοπάτια...

Το άπειρον του έρωτος

βάφει μαύρο τον ήλιο με τις κατακόκκινες πύλες του

τον παράδεισο λάγνο δίπλα στην ερημιά της κόλασης

καυτή η ανάσα σου μέσα στην αγκαλιά σου

ένα πέταγμα βουτιά στα χορτάρια του ονείρου μου

Γι’ αυτό δεν σκάβω πια βαθιά θεμέλια , μόνο γραπώνομαι

από την Γη , μπας και ξεφύγω για λίγο του Χτενιστή

χορταριασμένοι οι τοίχοι μου , μέσα τους κρύβομαι

θέλγω τις πυγολαμπίδες για να κρατούν μακριά το σκοτάδι

κι αυτές μου μαθαίνουν πως να βαθαίνω το φως

εκεί στ΄ αδιάβατα μονοπάτια , ρουφώ απ’ τ’ άνθη το νέκταρ

γεύομαι τ’ αγκάθια τα χλωρά ξεφλουδίζοντας τα

Τόση αφθονία γύρω μας , φτάνει για όλη μου την ζωή

μια σύντομη νύχτα...