Τρίτη, Αυγούστου 04, 2020

μυροφορα

Κιλα τα λογια , πεταμενα χαμω
δυσκολευουν το περπατημα μου
ολα γλυστρουν διπλα μου και μεσα
μα σ' ενα βλεμμα κρατιεμαι...
...
Στιλετα αγκαθια , σαν την ματια της
για να μπορεις να πιανεσαι κι ας κοβεσαι
κι οταν στεγνωσει το αιμα, δεν γλυστρω πια
κοιτω μοναχα τ' αδικο να περιφερεται
διπλα μου και μεσα
καθως τ' αγκαθινο στεφανι προχωρα...
...
Ενσαρκος ακομα
οσο αγνα σαπιζεις την ωριμανση σου
πριν και μετα την γεννηση σου
ο τοκετος του Υιου ολοκληρωνεται
με την δια παντος αποβολη της πλανης...

Δεν υπάρχουν σχόλια: