ασταθεια

Λιμναζε στα χαμηλά πεζοδρομια
ενα με την σκονη του κοσμου
δεν σκανδαλιζε σαν σκανδαλιζε τα μυαλα τους
με το δαχτυλο , μια και δεν εκανε λαθος
ν' ανταγωνίζεται το σωστο, με οτι απαλοτερο
πιο φωτεινό, του ταίριαζε καλυτερα στην στιγμη
κι ας το περιφρονουσαν οι ανθρωποι
...
Αγαπούσε την κενότητα του καθώς ωριμαζε
μπορουσε επιτελους να συνδεθεί μαζι της
και να λάβει ολες τις απαντησεις του πριν και του μετα
ανοιχτος παντα στο τωρα , χωρις τις πεθυμιες και τις σκοτουρες
λατρευε την αστάθεια που χαρίζει η αγκαλια
μιας αποτυχίας, για να σταθεί ξανα στα ποδια του
εκει στην ακρη του πεζοδρομίου
προσπαθώντας να παιζει μονο με το σκαλί του δρομου
κι οχι στα σκαλια μιας επιτυχίας, αν και λάτρευε
την αστάθεια που προκαλεί κι αγκαλια της...
...
Αργησε να καταλαβει πως γεννιέται απ' το τιποτα
σαν χαϊδεύει τις ιδεες του , σαν κατασταλαζουν τα θελω
και μεινει μονο η δραση κι αντιδραση
μην περιμένοντας τιποτε μπορουσε να διαλεγει
καθε φορα θεαρεστα και παντα ταπεινά
τι γαληνεύει την ψυχη...ενα κομματι ψωμι
κι ανοχή για οτι προσφερει η ζωη
σαν δεν σκονταφτεις πανω της...
...
Σαν φύλλο στον άνεμο ζούσε τις εποχες
στο βιογραφικό του ποτε δεν εγραψε πως συμμετειχε
σε ζωντανα προγραμματα της τηλεορασης
αντιθετα τον ποταμο των ανθρωπων διεκδικουσε
την μαθηση του πεζοδρομιου και τα λαθη του
αν και η μεταβλητοτητα του χρονου και της αποστασης
εφερνε τις καταιγιδες της ζωης του
παντα ετοιμος να τις δεχτει , να τις χαρει
μια κι αναταραχη τον ζωντανευε , η κυκλογεννεση...
εκεινη που δεν εχει μαθει ακομα να χειριζεται ο λαος
για να την αποκοπτει οποτε χρειαζεται...