η ομορφια του ξαστερου

Οι φοβισμενοι ανθρωποι…  
κι ολοι οι συμβιβασμενοι 
κοιτούνε τις σκιές  
των ανεκπληρωτων επιθυμιων τους 
κι εκεινης της απωθημενης σεξουαλικοτητας 
με μια σακατεμενη ελευθερια 
που τεμαχιζει την επανασταση του φωτος 
μένοντας προσκολλημένοι στην συνηθεια 
να ζουν την ασχήμια του συστηματος 
στην ασχημια τους 
… 
Κι ολο την ταίζουν χωρις να καταλαβαινουν 
πως την θρέφουν και γινεται επιλογη 
μονόδρομος με προκαθορισμένο τελος 
μ' ακομα και τοτε αν παρατηρήσεις τα σημαδια 
δεν μπορει να μην δεις τον συμβολισμο 
που ολακερη Ζωη αποκαλυπτει 
σε μια χαραυγή, στο χαμομηλι του πεζοδρομιου 
στο κατεστραμμένο παγκακι του αστεγου 
στο γκράφιτι που σε κανει και ντρεπεσαι 
στο αγαλμα που του κόψαν το χερι 
στα βιβλια που καις και χαιρεσαι  
στην ανθρώπινη ομορφια του ξαστερου...