Γωνια και μονολογου

-Με εμποδιζεις...να περασω...
-Συγνωμη!...αλλα...θα'θελα να με κοιταξεις στα ματια...
θελω να κολυμπησω στο βλεμμα σου...και να χαθω!
... μην εχεις το κεφαλι σου σκυμμενο...
-Το εχω γιατι κοιταζω την σκια σου...

πρεπει να μικρυνεις σαν αυτή για να σε δω...

-Να γινω οσο ενα πανερι λουλουδια ;
-Καλυτερα σταλες βροχης καλοκαιρινης μπορας
-Ο ερωτας μου για σενα με θεριευει!
πως θα τα καταφερω ;
-Μονο αν απαρνηθεις τον εαυτο σου...για μενα
-Τοτε θα με κοιταξεις ;
-Τοτε θα με δω με τα δικα σου ματια
-Μα αν απαρνηθω τον εαυτο μου θα'ναι αψυχα
-Μην φοβασαι! θα δεις μεσα απο τα δικα μου ματια
-Κοιτα με σε παρακαλω!
-Ξερω οτι ειμαι μια ασκηση διαλογισμου
σιγουρα θα ξανασυναντηθούμε μια και ζεις μεσα μου
ισως και να τρυπωσω στο παντελονι σου !
Μμμμ!...ναι...αλλα τοτε να φορας τα δικα σου ματια...