κατι λιγο...

 

Ασκηση Αγαπης

Αν ο Ερωτας κεντησει την καρδια σου

Θα'ρθει Παθος να ξυπνησει τα φιλια σου

Κι αν η Ζηλια θα δειπνησει αναμεσα μας

Η Αγαπη θα την διωξει απο κοντα μας

Αφου η Αγαπη σε ριχνει στο κενο

Κι αυτη παλι σε πιανει στον αερα

Στην αγκαλια της θελω να βρεθω

Σ'ενα γκρεμο , με δειλι , στην Καλντερα

Δεν υπαρχει Αγαπη διχως πονο

Βουλιαξε μεσα της ... για να δεχτεις

Την Ικανοποιηση , τον Δρομο

Θα σου τα μαθει , πνιγεις δεν πνιγεις...

Λουζεται με δακρυα και γαλα

Η Λαμψη της φωτιζει τις σκιες

Ομως καταβροχθιζει ολα τ'αλλα

Θυσια την φωναζουν οι γριες...

Κι οσο τα χρονια θα περνουν ψιθυριστα

Ο Ερωτας μας ψαροκαικο που αντεχει

Στην Σοροκαδα , σε φουρτουνες στ'ανοιχτα

Εκει ειν' η Αγαπη , καπετανιος που προσεχει...

Λιωσε τον εαυτο σου στην Φωτια της

Ωσπου να βγεις λεπτος...σαν τριχα απ'τα μαλλια της

Να'χεις ξεκαθαρη ματια...στο Δολωμα της

κι ισως κριθεις καταλληλος να "κλεψεις" την καρδια της ...

Να μην φοβασαι

Μα γιατι φοβασαι;
δεν θα σε γλιτωσουν οσα γραφτηκαν και διαβαστηκαν
προχωρας και διπλα σου χτιζουν τον προσωπικο σου λαβυρινθο
τα ιχνη των βηματων σου σβηνονται βεβαια αν το θελησουν
δεν εχεις διπλα σου μια Αριαδνη να σ'ερωτευθει , καπως να σε κρατησει
να συγκρατησει την Αγωνια σου που τους θρεφει...

Δεξου λοιπον την Μοιρα σου χωρις ν' αποζητας τον οικτο τους
κι αν χασεις την σκια σου θα 'ναι γιατι νυχτωθηκες σε Θεικη βραδια
και ποσες τετοιες μπορει καποιος να ζησει;
Βλέπεις...δεν πρεπει να φοβασαι
εισαι μερος της χρονοσκονης , αστροσκονη αλλοι τη λενε
αυτης που εγραψε τη λεξη στο τοιχο , αυτης που εσβησε τη λεξη στο χειλος

Να μην φοβασαι
δεν ειναι η Αγαπη τους αυτη που ψάχνεις
Ο ανεμος τους δεν σου πυρωνει το μετωπο και σου ζεσταινει τις σκεψεις
Δεν ειναι μαυρες οι σκιες τους , μα της ψυχης τους το μπουγαδοπλυμα ματια μου
κοιτα μεσα τους και δες στα βηματα τους τον δικο τους λαβυρινθο
Εσενα εψαχναν να δωσεις πνοη στην παραμορφωση τους
απο εσενα εξαρταται λοιπον αν θα τους καψεις η θα τους σωσεις
να γινεις μοναχα η Ηχω οσων γραφτηκαν και διαβαστηκαν...

με μια προσεκτικη ματια

Οσο εκκρεμει η ελευθερια σου...

σφηνωνε το Εγω σου στις ρωγμες του συστηματος

και πιεζε δυνατα
μ' ολη σου την δυναμη
σκαλιζοντας τις σχισμες να μεγαλωνει
ο χωρος κι ο βαθμος της
ν' αναπνεεις...
κι ας μην φαινεται τιποτε σε μια προσεκτικη ματια

Χτυπα δυνατα μεχρι να ραγισει
μεχρι να γινει η πενα σου
ετοιμη για λασκαρισμα και πεταγμα
στο κεντρο του κοσμου...
κι ας μην φαινεται τιποτε σε μια προσεκτικη ματια

Μα σαν πονας και ανεβαζεις πυρετο
θα 'ναι γιατι στο ανοιγμα σου 

αγριολουλουδα ανθιζουν
κι ο Πειρασμος να μην σταθει εμποδιο
του εργου της ρωγμης...
Μπηγε λοιπον παλαιοσκωληξ
στην μανα Γαια , τα του νεκρου τα νεα
να ζει
κι ας μην φαινεται τιποτε σε μια προσεκτικη ματια.

του σ' αγαπω

Η Αγαπη που στριμωχνεται

φεγγαρι πανω απ' το κενο

του σ' αγαπω

Του παθους το προσαναμμα

αιωρα σε δεντρου τον ιστο

του σ' αγαπω

Η κυκλικη η κινηση

καλλιγραφια σωματος για δυο

του σ' αγαπω

Ξεσπαθωμα ενεργειας

ενδοτικα να πλεει σαν νερο

του σ' αγαπω

Ακλονητ' απαγιδευτο

το πνευμα του κενου μας , για οξό

του σ' αγαπω

ροζ δραχμες

 Το σκοτάδι προετοιμαζει το φως

όπως έχει υποθει απ' τις ψυχές που πέρασαν

 κι άφησαν τον κόσμο ανέγγιχτο για τα παιδιά τους

Συνθήκες κόλασης στον παράδεισο

Τα Τεράστια δεν ακολουθούν την κλίμακα

και το λευκό της αφαίρεσης...

Οι γάτες δεν δινουν σημασία

σε κάθε τι "ζωντανο" σαν παίζουν με τις πατούσες

 μ' εκείνα τα γλυκά όνειρα σε συνέχειες

...

Μαχαιρια ο καιρός

...

- Ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος;

η προεδρία της Δημοκρατίας ζυγιζει

την απαντηση

όσο οι αγαπημένες τσέπες κερδοφορουν

απ' τον λαό και τους νεκρούς

τα υπερκέρδη τους εξαγοράζουν τους αγώνες

Αστεγοι και ρακένδυτοι περιφερομαστε

στα νεκροτομεια , χαζεύοντας τις αναβαθμίσεις τους

με το ψηφιακό μας χρήμα , τη σκλαβιά του μέλλοντός μας

...

Τύπωνε στο μικρό τυπογραφείο του πατέρα του

ροζ δραχμές , μεταβλητής αξίας

Με χίλιες μπορουσες να πάρεις μια τσίχλα

γι' άλλους πάλι ήταν αρκετά για φαγητό και στέγη

μια κούπα τσάι , ένα παιδικό παιχνίδι...

Ο κόσμος τις μάζευε , τις φυλούσε στην άκρη

μέχρι κάποιος άνθρωπος να τις δεχτεί

Η αγορά ροδιζε!

όσο η εμπιστοσύνη μεταξύ των ανθρώπων

τους ένωνε με δύναμη , με χάρη

Καμμια τιμή!

κι όσα απλώνονταν και λιαζονταν

χωρίς αντεκδίκηση ,κέρδιζαν τον θερισμό 

σ' όσα πίστευαν...

τα υπόλοιπα παραμενουν σε πορεία σύγκρουσης..

* απο πινακα του Zdzisław Beksiński

Frenzee - Pink Tax